Wat is het eosinofiel granuloom complex?
Het eosinofiel granuloom complex bij de kat is een veel voorkomende ontstekingsreactie van de huid, van de mondholte, de lippen en slijmvliezen. Het complex kent drie verschijningsvormen: het eosinofiele ulcus, de eosinofiele plaque en het eosinofiel granuloom (of lineaire granuloom).
Deze drie vormen kunnen afzonderlijk, maar ook tegelijkertijd aanwezig zijn. Meestal is het eosinofiel granuloom complex een gevolg van een onderliggende allergie, zoals een voedselallergie, atopie of een vlooienallergie, andere oorzaken die genoemd worden zijn auto-immune reacties en een genetische achtergrond. In veel gevallen wordt het onderliggende probleem niet ontdekt.
Eosinofiel ulcus
Het eosinofiele ulcus wordt voornamelijk aangetroffen op de bovenlip, maar soms ook in de mondholte of op de slijmvliezen van de bek. De plekken kunnen zich uitbreiden en zo groot worden dat het eten bemoeilijkt wordt. De plekken zijn scherp omschreven, vaak geel-rood van kleur, jeuken niet en doen geen pijn. Deze vorm zien we meestal bij katten met een gemiddelde leeftijd van 3.5 jaar.
Eosinofiel ulcus op bovenlip
Eosinofiel ulcus op gehemelte
E
Eosinofiel ulcus op onderlip
Eosinofiele plaque
De eosinofiele plaques worden voornamelijk aangetroffen op de buik, de liezen en aan de binnenzijde van de achterpoten. Het zijn één of meerdere goed-omschreven, verheven geel-rode plekken van 0.5 tot 7 cm groot die vaak wel jeuken en regelmatig secundair geïnfecteerd raken. Deze vorm treedt op alle leeftijden op.
Eosinofiele granuloom
Het eosinofiel granuloom wordt voornamelijk aangetroffen op de achterzijde van de dijen, maar ook op de kop en in de mondholte. In zeldzamere gevallen wordt het op de poten en tussen de tenen aangetroffen. Deze vorm wordt voornamelijk bij jonge katten gezien. Het zijn verheven, goed omschreven streepvormige plekken die over het algemeen geen pijn doen en niet jeuken. Katten met plekken in de bek kunnen soms niet goed meer eten.
Wat is de oorzaak van het eosinofiel granuloom complex?
Men vermoedt dat het eosinofiel granuloom complex het gevolg is van een onderliggende allergie. Voedselallergie, atopie en vlooienallergie worden daarbij vaak genoemd, maar in veel gevallen wordt een onderliggend probleem niet aangetoond. Auto-immune reacties en een genetische achtergrond worden ook genoemd als mogelijke achtergrond.
Hoe stellen we de diagnose?
Op basis van de klinische verschijnselen stellen we de waarschijnlijkheidsdiagnose die door middel van microscopisch onderzoek van huidbiopten bevestigd kan worden.
Hoe behandelen we het eosinofiel granuloom complex?
Uiteraard is het opsporen en elimineren van de onderliggende allergie het belangrijkste onderdeel in de behandeling van het complex. Wanneer dit niet lukt of te weinig resultaat heeft kan het eosinofiel granuloom complex het beste met immuunsuppressieve medicijnen (die de overgevoeligheidsreactie verminderen) zoals cyclosporinen of prednsisolon.
Hoe is de prognose?
Wanneer het lukt om de onderliggende oorzaak aan te pakken is de prognose goed; wanneer we slechts symptomatisch kunnen behandelen is het effect van de therapie ook goed maar moeten we rekening houden dat het eosinofiel granuloom terug kan komen.
