De vraag van 17 mei 2011 luidt:

"Wij hebben sinds enkele maanden een vier-jarige kat uit de kattenopvang. Sinds wij hem hebben is hij continu aan het verharen! We moeten bijna dagelijks stofzuigen. Over de periode in de opvang is weinig bekend. Onze kat doet verder alles normaal en hij lijkt er geen last van te hebben. Is dit verharingspatroon normaal?"

Antwoord van Frank:

"Het verliezen van haren is een normaal verschijnsel bij veel diersoorten met haren en pluimen. We noemen dit de rui. Onze huisdieren kennen een cyclus van een zomer- en een wintervacht en de wisseling van deze vachten noemen we de ruitijd. Ook tussen deze periodes zal een kat haren verliezen, maar vaak niet zo extreem als tijdens de ruiperioden. Naast de normale rui kennen we echter ook enkele afwijkende verharingspatronen die ik zal bespreken.

Normaal begint de lente-rui wanneer het 3-4 weken warm is geweest (meestal april-mei-juni) en de herfst-rui  wanneer het weer kouder wordt, meestal oktober-november-december. Echte binnenkatten ervaren  geen duidelijke temperatuursveranderingen en zij kunnen een verlengde ruiperiode hebben die soms wel het hele jaar kan duren! Aan de normale rui kunnen en mogen wij niets doen; hooguit wat vaker kammen of borstelen en zowiezo wat vaker stofzuigen. Het borstelen bij deze categorie leidt niet alleen tot een verkorting van de ruiperiode, maar zorgt erook voor dat de kat minder haar zal oplikken wat tot vermindering van haarballen zal leiden.

Een abnormale verharing zien we niet alleen bij binnenkatten, maar ook bij katten met parasieten (met name vlooien), bij allergiën, bij onderliggende ziekten die de algehele conditie en afweer negatief beïnvloeden (suikerziekte, nierproblemen) en bij bepaalde tekorten in de voeding zoals tekort aan onverzadigde vetzuren of bepaalde vitamines. Een andere belangrijke oorzaak van uitharen is stress: veel katten verliezen in een stresssituatie acuut enorm veel haar (zoals op de behandeltafel bij de dierenarts).

In uw geval kan het een kwestie van stress zijn, maar het lijkt mij erg zinvol om de kat bij uw dierenarts aan te bieden voor een klinisch onderzoek om te ontdekken of er mogelijk een onderliggend probleem aanwezig is."